Peki Ama Neden?

Sizce neden siz değerli, güzel insanlarla bloğumda özellikle mevcut hayatımızı daha iyi şartlarda yaşamamız gerektiğini, Bireysel Zenginlik Ve kalkınmanın önemini, Bireysel Zenginlik Ve Kalkınmanın da Toplumsal Zenginlik Ve Kalkınmaya çok büyük bir etkisinin olduğunu, günümüz olumsuz yaşam koşullarının ve mevcut ekonomik daralmanın özellikle emekleri ile geçinmeye çalışanları ki bu ülkenin yaklaşık %80’ini oluşturuyor ve bu kesimin kendilerini bu zor şartlardan kurtarabileceklerini, kendilerini ekonomik krizlerinden ve olumsuz yaşam koşullarından kurtarabileceklerinin mümkün olduğunu paylaşıyorum? Peki ama neden?

Eleştirel kafa yapısından, şikayetçi ve yargılayıcı düşünce sisteminden, Bireysel Zenginlik ve kalkınmada yeni fikirlere karşı alınan tavırlardan ve yeni fikirlere kendimizi kapatmaktan, kendisi ve ailesi adına ekonomik olarak yepyeni bir iş fikriyle, yepyeni bir girişimde bulunan yakın çevremizde olan tanıdıklarımızı aşağı çekip hem kendi hayatımızı hem de onların hayatını sabote etmekten ne zaman vazgeçeceğiz?

Ortada ciddi bir problem var ve bu problemi çözmek yerine bu problemin önemli bir parçası olmak problemi daha da büyütür. Dünyadaki herkesin mutlaka bir hayali vardır. “Benim hiç bir hayalim yok. Biz hayallerimizi gömeli çok oldu.” diyenlerin de kıyıya köşeye sıkışmış hayalleri mutlaka vardır. Ülke olarak içinde bulunduğumuz durumdan en azından kendimiz ve sevdiklerimiz adına kurtulmak durumundayız. Bunun için güç birliği yapmalı ve birbirimizle zaman ortaklığı oluşturmalıyız. Bunun sonucu olarak da Bireysel Zenginlik Ve kalkınmanın önü açılmış olur. Bu da Toplumsal Zenginlik Ve Kalkınmada büyük bir temeli oluşturur. Çünkü hepimiz biliyoruz ki az önce ifade ettiğim bu %80’lik kesim mevcut şartları ile ne içinde bulundukları ekonomik daralmadan kurtulabilir ne de yaşamak istedikleri hayatı yaşayabilir. Şimdi siz değerli ve güzel insanlara soruyorum mevcut şartlarınızla yaşamak istediğiniz hayatı yaşayabilir misiniz? Herkes pasif gelir peşinde o da emeklilikle. Emekli olduktan sonra çalışan emeklilerin oranı yaklaşık %55. Bu da demek oluyor ki insanlık yaşamıyor sadece nefes alıp veriyor, sadece var oluyor. Dışarıdaki sistem bu %80’e verilen maaş zamlarını tekrar sisteme aktarmak üzerine kurulmuş ve bu sistem kendi varlığını devam ettirebilmesi için bu %80’lik kesimin ufak tefek özgürlükler yaşamasına müsaade ediyor. Çünkü insanların çoğu rakamlara bakıyor ve bu rakamların oluşturduğu katma değere (alım gücü-zenginlik ölçüsüne) bakmıyor. Sizce de bir ileri iki geri yamıyor muyuz?

Tüm bu paylaştıklarımı bir çoğumuzun içinde bulunduğu şartların farkında olması için yazıyorum. Çünkü mevcut şartlar sizi gelecekteki hayalini kurduğunuz size taşımıyorsa ve taşıtacağına da inanmıyorsanız öncelikle mevcut şartlarınızı sorgulamaya sonra eleştirmeye daha sonra da şikayet etmeye başlar ve içinden çıkamayacağınız bir kısır döngüye girersiniz. Bu nedenle bu kısır döngüyü yaşamayasınız diye özellikle mevcut şartlarını iyileştirmek, hayatına ciddi ve büyük bir B Planını dahil edecek, kendi ekonomik krizinden, olumsuz yaşam koşullarından ve hayat pahalılığından kurtarabilecek, hayatında olumlu yönde köklü değişimler yapmak isteyen kişilerle Bireysel Zenginlik Ve Kalkınma iş modelimizi sadece incelemeye davet ediyoruz. Bu iş modelimizi inceledikten sonra isterseniz bu modeli hayatınıza geçirir hayatınızı olumlu yönde değiştirmeye başlarsınız; istemezseniz de mevcut hayatınıza devam edersiniz. Sonuçta bizler sizlere tüm bilgi birikimimiz ve donanımımızla yardımcı olmaya, geleceğinizle ilgili yeni ufukların açılasına katkıda bulunmak istiyoruz. Çünkü mevcut şartlar ortada.

Diğer önemli konu da eğer içinde bulunduğunuz şartlar sizi mutlu etmiyor, hak ettiğinizin ve alın terinizin tam karşılığını vermiyorsa mevcut işinizi aksatmadan, bırakmadan günde bir kaç saat ayırarak hem dünyanın en büyük Bireysel Zenginlik Ve Kalkınma Modelinin tüm detaylarını ücretsiz olarak öğrenip hayatta Allah’dan başka kimseye muhtaç olmadan yaşamanın ne demek olduğunu bizzat yaşayacaksınız hem kendi hayatınızdaki tüm olumsuz şartları zaman içinde ortadan kaldırmanın mutluluğunu yaşayacaksınız. Şunu unutmamak gerekir ki insanın çalışmasından başka bir şey yoktur. Öğrenerek, gelişerek, kendi hayatınızın dümenini elinize alarak, birlikteliğin gücünü kullanarak kendi hayat ve başarı hikayenizi hep birlikte yazabiliriz. Birlikteliğin gücünü kullanarak hayatınızdaki en önemli olumsuzlukları aşmanıza yardımcı oluyoruz.

Sen yok, ben yok BİZ varız…

Hayat sizin hayatınız ve hayatınız zor bir yola girmişse unutmayın; direksiyondaki sizsiniz. Hiç kimse sizin hayatınızı sizin yerinize düzeltmeyecek. Hiç kimse sizi şikayetlerinizden kurtarmayacak. Birlikteliğin gücünü kullanarak bunu ancak siz yapabilirsiniz. Bugün öyle bir  karar verin ki  5 yıl sonraki siz bugünkü size teşekkür etsin…

Lütfen yapıcı yorumlarınızı bizimle paylaşın. En önemli değerimiz birbirimize kattığımız değerlerdir. Umarım paylaşımlarım ve bloğum sizlere faydalı olur…

Finansal Kölelikten Finansal Özgürlüğe…

Rastgele, plansız, hedefsiz, yeter ki olsun… Bir de buna çevre baskısı ve de algısını eklersek mevcut şartlar daha da sıkıntılı bir hal alıyor. Toplumun yaklaşık %80’i böyle bir hayat yaşıyor. Bundan bir 20-30 sene önce üniversite mezunu olmak çok değerliydi. Şimdi şartlar çok değişti. Üniversite mezunu olmak artık çok değerli değil. Üniversite mezunlarının çoğu ya işsiz ya da mezun oldukları branşlarda iş bulamayıp, başka sektörlerde bir çoğu asgari ücretle çalışıyor. Bu yazdıklarıma katılıp katılmamak size kalmış. Toplum olarak rastgele, plansız, hedefsiz, yeter ki olsun mantıksız mantığıyla yaşamayı bırakıp içinde bulunduğumuz dar bir hayatın ötesine geçmek durumundayız.

Hayatımızı şekillendiren bazı çevresel, bireysel, toplumsal ve coğrafik şartlar vardır. Olabilir. Ancak ben şahsen bu şartları daha küçük yaşta ortadan kaldıran ve şartlarını bahane olmaktan, etki ve güç olmaktan çıkaran çok fazla kişiyle karşılaştım. Üniversite okuyan ve özellikle özel sektörde bir işe giren insanlarımız, işe girdikten 2 ila 4 sene içinde şunu sorguluyorlar: “Acaba nerede hata yaptık da amaçsız, hedefsiz, sabah git akşam gel, monoton ve keyifsiz bir işe girdim? Tıkılıp kalmışız buralarda ve 4 sene üniversite okuyacağım, güzel bir hayatım olsun diye girdiğim işte kendim hariç herkesin mutluluğu için çalışıyorum. Bunun için mi 4 sene o kadar masrafla, sıkıntıyla okumuşum?” bu ve buna benzer sorgulamalar. Bu yeter mi yetmez. Bir de üstüne mobing, aşırı sorumluluk, taktir edilmemek, değersizleştirilmek. Sizce bir insanın hayatına bu ve buna benzer durumlar ne kadar uygun veya ne kadar yakışıyor?

Değer Ve Değersizlik…

Şimdi güzel bir soru: Kendinizi ve hayatınızı seviyor musunuz? Bu sorunun yanıtı sizin gerçek benliğinizde tam anlamıyla yerini buluyorsa şimdi bununla ilgili ikinci soru: Ne kadar seviyorsunuz kendinizi ve bu gerçek mi? Anlatmak istediğim siz kendiniz için DEĞERLİ misiniz? Bu değeri belirleme ve ölçümleme imkanınız oldu mu?

Bir şirkette çalışıyorsunuz; o şirkete değer katmak, yükseltmek, kazandırmak istiyorsunuz, o şirkette iyi bir pozisyona gelmek, yüksek bir gelire ulaşmak(maaş) ve kariyer yapmak istiyorsunuz. Bu birilerinin kazanç dinamikleri için çok güzel. Hedefiniz böyle bir çalışma niyeti içindeyken CEO olmak değilse üzgünüm emeklilik paketiniz gelecekte size hizmet etmeyecek. Diyelim ki CEO oldunuz. Sabah şirkete geldiniz ve patrondan sonraki ikinci büyük dinamiksiniz. Kazancınız çok iyi, mesleki kariyer tam istediğiniz gibi. Ancak küçük bir detay yok mu sizce de? Demek istediğim sabah o şirkete giriyorsunuz ve çoğu zaman akşam eve gidiş saatiniz belli bile değil. 4 Duvar arasında sadece hafta sonları ve 1 aylık yıllık izinler haricinde sıkışmış bir hayat, yaşanmamış gerçek bir hayat. Sonra emeklilik. Çalışırken yaptığınız bir yazlık, bir araba ve diyelim ki bir kaç apartman dairesi; yaşlılıkta iyi olur. Benim ifade etmeye çalıştığım “Gerçekte yaşamanız gereken o gerçek yaşam; ona ne oldu? Şimdi bu gerçek anlamda yaşamak mı? Hayatta var olmak mı? İşte hayata yeni atılırken yapmamız gereken tercihler bunlar. Ama CEO değilsiniz, değer katmak, kariyer yapmak ve iyi bir kazanca(maaşa) ulaşmak istiyorsunuz. Gereken her şeyi yapıyorsunuz. İyi ve doğru şeyler yapıyorsunuz. Bir de bakmışsınız ertesi gün tüm yaptığınız iyi ve doğru değerler çöpe atılmış, bir de üstüne azar yemişsiniz. Neden acaba? Hadi gelin hep birlikte bir suçlu arayalım. Bununla birlikte aradığımız suçlu sizin dışınızda olsun. Çünkü yaptıklarınız işiniz ve çalıştığınız şirket için iyi ve doğru işlerdi. Suçlu bulundu bile. Yüksek egolu ve kibirli yöneticiler. Yaptıklarınız onlara göre yanlış ve değersiz işlerdi. Şimdi bir şeyleri sorgulamaya başladınız: “Ben bunun için mi okudum?

Hani biz kendimizde değerliydik? Hani kendimizi ve hayatımızı çok seviyorduk?

Diyelim ki hayata başlarken bu detayları ıskaladınız ve çalışıyorsunuz. Bunda hiç bir sorun yok. Çalışmak değer üretmek çok önemli. Buna rağmen kendi hayatımızla işimiz arasındaki uyumsuzlukları sorgulamaya başlamışsak ve bunun için çalışırken farklı çözüm fikirleri geliştirmiyorsak işte tam da burada kendi hayatımızın suçlusu biziz ne yazık ki…

Aslında canımız çok yanıyor, ancak daha iyi bir hayatı dizayn etmek için yerimizi değiştirecek kadar canımız yanmıyor. Bir süre sonra canımız yansa da mevcut şartlara ve acıya alışıyoruz ve bu sıkıntılı durum bizim için sıradan bir rutin oluyor. Yazımın başında da yazdım; yazdıklarıma katılmak ve onaylamanız gibi bir beklentim yok. Yazdıklarıma katılıp katılmamak size kalmış. Ancak bir süre sonra canınızı yine yakıyorlar ve yine aklınızda deli sorular. Bu böyle devam edip gidiyor. Bir bakmışsınız yıllar geçmiş ama hayatınızda hiç bir şey değişmemiş. Değiştiremediğiniz mevcut şartlarınızı sorgularken neden değiştirebileceğiniz mevcut şartlarınızı sorgulamıyorsunuz? Nasıl yani? Şöyle ki: “Ben mevcut işimi bırakmadan ve aksatmadan kendi şartlarımı nasıl değiştiririm ve kendi hayatım için neler yapabilirim? Kendi hayatımın dümenini bir başkasının elinden tekrar nasıl alabilirim?” böyle bir sorgulama yapabilirsiniz örneğin. Ya da ” Ben daha iyi bir hayatı hak ediyorum.” dediğiniz oldu mu? Diyelim ki oldu. Eğer cevap büyük çoğunluktaki gibiyse muhtemelen hiç bir şey yapmadınız. Hiç bir şey yapmadığınız sürece de mevcut şartlarınız değişmeyeceği gibi mevcut şartlarınızdaki sıkıntılı hayatı da yaşamaya devam edeceksiniz.

Şimdi size soruyorum: Gerçekten hayatınızı böyle mi yaşamak, hayallerinizi gerçekleştirmeden, istediğiniz hayatı yaşamadan, sıkışmışlık içinde mi bu dünyadan göçüp gitmek istiyorsunuz? Bu dünyada çok daha değerli bir iz bırakmak ve harika başarılarla, iyiliklerle anılmak istemez miydiniz? Finansal kölelikten finansal özgürlüğe terfi edebileceğinizi biliyor muydunuz?

Birilerinin ve sistemin bize dayattığı köhnemiş bir hayatı yaşamak zorunda değiliz. Ne dersiniz; bunu hep birlikte değiştirmeye ve dönüştürmeye var mısınız?